Ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός ανακοίνωσε τη σύναψη συνεργασίας με ασφαλιστική εταιρεία συμφερόντων Σωκράτη Κόκκαλη και η κοινή λογική λέει πως αυτό δεν θα έπρεπε να μας αφορά στο ελάχιστο.
Το περίεργο στην όλη υπόθεση όμως είναι πως την επίσημη ανακοίνωση της συμφωνίας έκανε ο αντιπρόεδρος της εταιρείας, Nίκος Μακρόπουλος, μέσα στην τρελή χαρά. Ο εν λόγω κύριος υπήρξε αντιπρόεδρος του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού την περίοδο που ο αείμνηστος πατέρας του Αχιλλέας Μακρόπουλος ήταν πρόεδρος του ΑΟ και μάλιστα με σημαντική προσφορά στον Σύλλογο. Παράλληλα ακόμη και σήμερα ο υιός Μακρόπουλος βρίσκεται στο μητρώο μελών του Παναθηναϊκού.
Ο Νίκος Μακρόπουλος προφανώς θα γυρίσει και θα απαντήσει πως ότι έκανε ήταν στα πλαίσια της δουλειάς του και ότι άλλο πράγμα είναι η δουλειά και άλλη ο Παναθηναϊκός. Βέβαια ο εν λόγω κύριος μια χαρά χρησιμοποίησε την Παναθηναϊκή του ιδιότητα για να αντλήσει ψήφους όταν κατέβηκε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο της Αθήνας με τον Κώστα Μπακογιάννη.
Γενικότερα ο κύριος Μακρόπουλος δεν έχει πρόβλημα να παίζει σε πολλά ταμπλό για την πάρτη του. Ψήφους από τον Παναθηναϊκό, φωτογραφίες με τον Ολυμπιακό στα πλαίσια της δουλειάς του με ατάκες περί… “αξιών του Ολυμπιακού” και πάει λέγοντας. Με λίγα λόγια “όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω”. Και μην πει κανένας ότι δεν μπορούσε να αποφύγει τις συγκεκριμένες φωτογραφίες και τις αντίστοιχες δηλώσεις. Δεν μιλάτε σε χάπατα.
Προφανώς και ο συγκεκριμένος άνθρωπος από τον Παναθηναϊκό είναι “ξοφλημένος” στη συνείδηση του κόσμου όσες δικαιολογίες κι αν προτάξει (χωρίς βέβαια να τον απασχολεί και ιδιαίτερα γιατί αν τον απασχολούσε θα λειτουργούσε αλλιώς).
Η περίπτωση του όμως καταδεικνύει ένα βαθύτερο πρόβλημα που ταλανίζει τον Παναθηναϊκό σε ποδόσφαιρο και Ερασιτέχνη και δεν είναι άλλο από τον συγκλονιστικό κωλο-ελιτισμό που βγάζουν ορισμένοι άνθρωποι που κατείχαν ή κατέχουν ΔΥΣΤΥΧΩΣ διοικητικές θέσεις.
Το μπλαζέ υφάκι, η λογική πως η πάρτη μας είναι σημαντικότερη από την ομάδα και η αντιμετώπιση του κόσμου ως πλέμπα που ταυτόχρονα είναι “δυστυχώς” αναγκαίο κακό, αποτελούν και τα μεγαλύτερα προβλήματα που μαστίζουν τον Σύλλογο και τον έχουν αφήσει στάσιμο σε ποδόσφαιρο και Ερασιτέχνη.
Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται προφανώς οικονομικά ισχυρούς παράγοντες για να προοδεύσει. Χωρίς λεφτά και μάλιστα πολλά δεν γίνεται προκοπή στη σημερινή εποχή. Οι διοικούντες του όμως θα πρέπει παράλληλα να νιώθουν οπωσδήποτε από Τριφύλλι.
Χωρίς συναίσθημα, αγάπη για τον Σύλλογο και δίψα για τίτλους δεν πας πουθενά και μένεις εγκλωβισμένος σε διοικούντες τύπου Αλαφούζου, υιού Μακρόπουλου και πάει λέγοντας.
πολυ καλα τα λες και μπραβο σου για αλλη μια φορα, γιατι ειναι πολυ δυσκολο αυτο με το καθεστως που εχει επικρατησει στον παναθηναικο . δηθεν σνομπ ολοι τους,υφος τραπεζικων ceo,τεχνοκρατισμος χωρις περιεχομενο ,καθε παθος για την ομαδα το βαφτιζουν λαικισμο,τον κοσμσ τον αντιμετωπιζουν σαν καταναλωτη προς εξαπατηση και στην ουσια τον απεχθανονται οπως και καθε τι ομαδικο η μαζικο. ποτε αυτο το πραγμα δεν εχει υπαρξει ξανα σε τετιο βαθμο στον ποδοσφαιρικο παναθηναικο.