Φάκελος Βοτανικός: Τα δυο πιθανά σενάρια στο προσεχές μέλλον

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους με υγεία, ευτυχία και προκοπή!

Μιας και οι μέρες που διάγουμε είναι πιο χαλαρές χωρίς αγωνιστικές υποχρεώσεις για τον Παναθηναϊκό αποφασίσαμε να κάνουμε μια συνολική ανασκόπηση της υπόθεσης του Βοτανικού και της Διπλής Ανάπλασης ρίχνοντας στο τραπέζι τα πιθανά σενάρια πάνω στα οποία θα βαδίσει ο Σύλλογος προσεχώς.

Το συγκεκριμένο κείμενο είχαμε σκοπό να το παρουσιάσουμε λίγο πριν τη συνέντευξη τύπου του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού στις 10 του Γενάρη αλλά οι εξελίξεις με βάση το δημοσίευμα του Βασίλη Βέργη στο sdna.gr μας πρόλαβαν.

Από τη στιγμή που πολλά πράγματα παραμένουν θολά γύρω από την υπόθεση του νέου γηπέδου καλούμαστε να βάλουμε κάτω μια σειρά από πιθανά σενάρια για την εξέλιξη της πιο κομβικής υπόθεσης στη σύγχρονη ιστορία του Συλλόγου.

Σενάριο 1: Δεν υπάρχει εξασφαλισμένη χρηματοδότηση για το γήπεδο και απλά “τρενάρεται” η υπόθεση.

Από την αρχή της αναθέρμανσης του ζητήματος του Βοτανικού είχαμε θέσει το ζήτημα της χρηματοδότησης του γηπέδου. Για την απόλυτη ακρίβεια είμαστε το μοναδικό site που ασχολείται αποκλειστικά με τον Παναθηναϊκό και θέτει μετ’ επιτάσεως το ζήτημα των χρημάτων και η εξήγηση είναι απλή.

Χωρίς επαρκή και δεμένη χρηματοδότηση δεν μπορεί να σηκωθεί όχι γήπεδο αλλά ούτε παράγκα.

Δεν θα πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε πως το 2009 ο μόνος λόγος που ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να ξεκινήσει την ανέγερση του γηπέδου στον Βοτανικό ήταν η μη εξασφάλιση χρηματοδότησης από την πλευρά της ΠΑΕ και πιο συγκεκριμένα του Γιάννη Βαρδινογιάννη και του Βαγγέλη Σαμαρά που έτρεχαν το project. Βέβαια δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την φιέστα με μπουλντόζα που έκανε η Ντόρα Μπακογιάννη μαζί με τον Τζίγγερ και τον Νικήτα Κακλαμάνη στο οικόπεδο που προορίζεται να σηκωθεί το γήπεδο.

Επιστρέφοντας στο σήμερα έχουμε ακούσει πολλά και διάφορα γύρω από τις πηγές χρηματοδότησης. Αρχικά ακούγαμε για το Ταμείο Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο γρήγορα διαψεύστηκε. Στη συνέχεια περάσαμε στο ΕΣΠΑ, το οποίο όμως δεν χρηματοδοτεί ανέγερση αθλητικών εγκαταστάσεων. Τελικά η “μπίλια” έκατσε στο περιβόητο Ταμείο Δημοσίων Επενδύσεων.

Από την αρχή γράψαμε πως το Ταμείο Δημοσίων Επενδύσεων είναι ένα βραδυκίνητο χρηματοδοτικό εργαλείο με πολλές καθυστερήσεις στις εκταμιεύσεις κονδυλίων και συνεχείς ελέγχους. Ταυτόχρονα είχαμε επισημάνει ότι η οικογένεια Βαρδινογιάννη αλλά και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος που έψαξαν τρόπους ανέγερσης του γηπέδου δεν αποτάθηκαν ποτέ στο συγκεκριμένο ταμείο γιατί προφανώς αντιλαμβάνονταν το δύσκολο του πράγματος.

Απλά σκεφτείτε ότι από το ΤΔΕ δεν χρηματοδοτούνται έργα που είναι πιο κομβικά για τη χώρα από ένα γήπεδο. Για παράδειγμα δεν χρηματοδοτείται ο ΒΟΑΚ στην Κρήτη που είναι ζωτικής φύσεως έργο για το νησί και τη χώρα γενικότερα. Θα χρηματοδοτηθεί και μάλιστα με διαδικασίες εξπρές ένα γήπεδο που θα φτάσει τα 120 εκατομμύρια ευρώ;

Εάν λοιπόν η χρηματοδότηση δεν είναι ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ εξασφαλισμένη τότε γίνεται αντιληπτό πως δεν μπορούμε να συζητάμε τίποτα γύρω από την Διπλή Ανάπλαση. Ουσιαστικά ο Σύλλογος χάνει χρόνο σε μια υπόθεση βαλτωμένη εδώ και 20 χρόνια, μένοντας ταυτόχρονα εγκλωβισμένος στο κομμάτι της ΔΑ σε σχέση με τη Λεωφόρο που σήμερα χαρακτηρίζεται πολεοδομικά ως χώρος πρασίνου.

Το μόνο που έχουμε δει έως τώρα σε σχέση με τα λεφτά για την κατασκευή του γηπέδου είναι ένα αίτημα χρηματοδότησης του Δήμου Αθηναίων προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος, που διαχειρίζεται το εν λόγω ταμείο.

Από εκεί και πέρα δεν έχουμε δει ΕΓΓΡΑΦΩΣ καμία έγκριση χρηματοδότησης παρά μόνο δημοσιογραφικές φήμες ότι τα χρήματα έχουν εγκριθεί άτυπα και ατάκες καφενείου του Άδωνι Γεωργιάδη στο στυλ “τα λεφτά είναι πάνω στο τραπέζι”. Όπως γίνεται αντιληπτό δεν γίνεται να συζητάμε σοβαρά όταν, αυτοί που πρέπει, δεν προσφέρουν ΕΠΙΣΗΜΑ τις απαραίτητες εγγυήσεις στο πιο κομβικό ζήτημα της όλης ιστορίας.

Σε κάθε περίπτωση ο Παναθηναϊκός και ο κόσμος του ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ αποδείξεις ότι όντως υπάρχουν εγκεκριμένα χρήματα για να περάσουν στο επόμενο στάδιο της υπόθεσης που είναι οι συμβάσεις και η τελική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού.

Χωρίς έγγραφες αποδείξεις ο Παναθηναϊκός ΠΡΕΠΕΙ να κινήσει διαδικασίες απεμπλοκής από την Διπλή Ανάπλαση.

Σενάριο 2: Τα λεφτά όντως υπάρχουν και οι διμερείς συμβάσεις κινούνται στον άξονα των κατά καιρούς δηλώσεων Μπακογιάννη.

Αν το κράτος (Κυβέρνηση, Δήμος Αθηναίων και Περιφέρεια Αττικής) μας αποδείξει ΕΠΙΣΗΜΑ ότι τα χρήματα για την ανέγερση του ποδοσφαιρικού γηπέδου είναι εξασφαλισμένα τότε καλούμαστε να περάσουμε στο επόμενο στάδιο που είναι οι διμερείς συμβάσεις ανάμεσα στα εμπλεκόμενα μέλη της Διπλής Ανάπλασης.

Οι διμερείς συμβάσεις μέχρι σήμερα δεν έχουν δοθεί στη δημοσιότητα και γύρω από αυτές λέγονται πολλά και σίγουρα όχι θετικά για τα συμφέροντα και του Ερασιτέχνη αλλά και του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού.

Στο σημείο αυτό καλούμαστε να κινηθούμε πατώντας στις δηλώσεις του δημάρχου Αθηναίων Κώστα Μπακογιάννη και την τροπολογία Γεραπετρίτη που πέρασε τον Ιούνιο του 2020 στο αθλητικό νομοσχέδιο του υφυπουργού αθλητισμού (Ολυμπιακού) Λευτέρη Αυγενάκη.

• Με βάση αυτούς τους δυο άξονες είναι δεδομένο πως το γήπεδο ποδοσφαίρου θα ανήκει στον Δήμο Αθηναίων και θα παραχωρηθεί προς χρήση στον Παναθηναϊκό για 99 χρόνια. Μιλάμε δηλαδή στην ουσία για ένα δημοτικό γήπεδο με ιδιοκτήτη τον Δήμο της Αθήνας.
  
  
• Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός θα μισθώνει τις εμπορικές χρήσεις του γηπέδου και θα καταβάλει μέρος των εσόδων στο κράτος με σκοπό σε πρώτο επίπεδο την οικονομική απόσβεση της κατασκευής του.
  
  
• Από τη στιγμή που ιδιοκτήτης του γηπέδου θα είναι ο Δήμος της Αθήνας, σύμφωνα με την νομοθεσία θα πρέπει να εισπράττει και το περιβόητο 15% επί των εισπράξεων. Εδώ να επισημάνουμε ότι αυτή τη στιγμή στη Λεωφόρο ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός είναι εκείνος που εισπράττει το ποσό αυτό από τα εισιτήρια των ποδοσφαιρικών αγώνων.

Το μεγάλο πρόβλημα σε αυτό το σενάριο είναι το εξής:

• Ο Παναθηναϊκός με βάση τα τωρινά δεδομένα δεν έχει πουθενά δυνάμει δικαιώματα ιδιοκτησίας του ποδοσφαιρικού γηπέδου. Ο δικός του ρόλος θα είναι αυτός του ισόβιου νοικάρη.
  
  Να το εξηγήσουμε όμως πιο απλά:
  
  – Ο Παναθηναϊκός και ο κόσμος του θα είναι εκείνοι που θα δημιουργήσουν τα έσοδα του γηπέδου που μέρος τους θα παίρνει κάθε χρόνο το κράτος μέσα από τις ενοικιάσεις των εμπορικών χώρων.
  
  – Το κράτος θα εισπράττει τα χρήματα αυτά και ουσιαστικά σε βάθος χρόνου θα πάρει πίσω τα λεφτά που θα βάλει τώρα για την κατασκευή του γηπέδου.
  
  – Μετά την απόσβεση του κόστους κατασκευής όμως το γήπεδο θα παραμείνει στην ιδιοκτησία του Δήμου της Αθήνας και ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσει να καταβάλλει αυτά τα ενοίκια.
  
  – Με λίγα λόγια ο Παναθηναϊκός σε βάθος χρόνου θα πληρώσει ο ίδιος το κόστος κατασκευής του γηπέδου (δεν θα είμαστε δηλαδή τζαμπατζήδες όπως λένε οι αντίπαλοι μας) και αφού συμβεί αυτό, θα συνεχίσει να είναι νοικάρης χωρίς δικαιώματα πλέον ιδιοκτησίας.
  
  Γιατί επιμένουμε στο κομμάτι της ιδιοκτησίας όμως;
  
  Γιατί πολύ απλά ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να γεννά μέσα από το γήπεδο τα δικά του έσοδα ώστε και η ΠΑΕ και ο Ερασιτέχνης να είναι όσο περισσότερο γίνεται οικονομικά αυτόνομοι και να μην κρέμονται αποκλειστικά από τις ορέξεις και τα κέφια (ή τις ακεφιές) του κάθε ιδιοκτήτη-μεγαλομετόχου.
  
  Ταυτόχρονα γίνεται σαφές πως στην όλη διαπραγμάτευση που διεξάγεται έως τώρα, δεν μπαίνει πουθενά η παράμετρος της Λεωφόρου. Τα υπόλοιπα εμπλεκόμενα μέρη δεν αναγνωρίζουν στον Παναθηναϊκό την ιδιοκτησία της Λεωφόρου και άρα ότι ο Σύλλογος βάζει στην όλη υπόθεση το πολυτιμότερο περιουσιακό του στοιχείο.
  
  Γιατί αν συμβεί αυτό, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει, αν όχι τώρα, στο μέλλον να αποκτήσει δικαιώματα ιδιοκτησίας πάνω στο ποδοσφαιρικό γήπεδο. Κάτι τέτοιο όμως μέχρι ώρας δεν προκύπτει από πουθενά και είναι ένα πολύ μεγάλο αγκάθι στην όλη υπόθεση.
  
  Ουσιαστικά η φράση “Ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός θα μεταφέρει στον Βοτανικό ΟΛΑ τα δικαιώματα που έχει τώρα στη Λεωφόρο” είναι ένα πελώριο ψέμα.
  
  Ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός σήμερα στη Λεωφόρο δεν καταβάλει κανένα ενοίκιο σε κανέναν για το γήπεδο TOY και ταυτόχρονα κανένας δεν μπορεί να τον πετάξει έξω από TO ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ. Επίσης δεν χρειάζεται καμία νομοθετική ρύθμιση για να εισπράττει το 15% επί των εισπράξεων όπως στον Βοτανικό.
  
  Γιατί από χθες έχουν ξεκινήσει πανηγυρισμοί για την εν μέρει κατοχύρωση ενός δικαιώματος που έχει εδώ και δεκαετίες ο Ερασιτέχνης στη Λεωφόρο. Κάτι αυτονόητο και κεκτημένο δεν μπορεί να θεωρείται νίκη.
  
  Εν κατακλείδι χωρίς δυνατότητα μελλοντικής έστω ιδιοκτησίας είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να συζητάμε σοβαρά για μετακόμιση στην πιο υποβαθμισμένη περιοχή στα σύνορα Αθήνας-Πειραιά με γείτονα το προπονητικό του Ολυμπιακού ως αιώνιοι νοικάρηδες και ταυτόχρονο γκρέμισμα της Λεωφόρου.
  
  Εάν από τις διμερείς συμβάσεις δεν προκύπτει από πουθενά η έστω δυνάμει ιδιοκτησία του ποδοσφαιρικού γηπέδου στον Βοτανικό η Γενική Συνέλευση θα πρέπει να καταψηφίσει και να μην υποθηκεύσει το μέλλον του Συλλόγου, όταν μάλιστα στο τιμόνι της ΠΑΕ βρίσκεται ένας επικίνδυνος και αφερέγγυος άνθρωπος όπως ο Γιάννης Αλαφούζος.
  
  Στο κάτω κάτω της γραφής δεν είμαστε άστεγοι και ξεσπιτωμένοι όπως η ΑΕΚ στο παρελθόν της…