Με πολύ χαρά είδαμε όλοι την νέα κεντρική πρόσοψη του γηπέδου της Λεωφόρου.
Η εικόνα του Απόστολου Νικολαΐδη, του Γεώργιου Καλαφάτη και του Παύλου Γιαννακόπουλου μας συγκίνησε και μας έκανε να χαμογελάσουμε.
Σε αυτή την εκπληκτική εικόνα λείπει το πρόσωπο του Γιώργου Βαρδινογιάννη και αυτό είναι πολύ λογικό γιατί εκείνος και η οικογένεια του πάρα το γεγονός ότι βρέθηκαν στον Σύλλογο για περίπου 30 χρόνια αποτέλεσαν μια θλιβερή μετριότητα που δεν της αξίζει η παραμικρή αποτύπωση στην ιστορική έδρα μας.
Σήμερα αποδείχθηκε πως στη ζωή δεν είναι όλα λεφτά και επιχειρήσεις. Η ζωή έχει μέσα της και συναισθήματα.
Συναισθήματα που η οικογένεια Βαρδινογιάννη δεν έβγαλε ποτέ για την ομάδα.
Είμαστε βέβαιοι πως ειδικά σήμερα ο Γιώργος Βαρδινογιάννης θα ένιωσε πικρία μέσα του, την οποία προφανώς από εγωισμό δεν θα βγάλει προς τα έξω. Άλλωστε αυτός ο εγωισμός δεν τον άφησε να κάνει αυτά που θα μπορούσε με βάση την οικονομική επιφάνεια την δική του και της οικογένειάς του.
Για την πικρία αυτή να μην τα βάλει όμως με τον κόσμο αλλά με την ίδια του την οικογένεια….
Για τον Τζίγγερ δεν θα το συζητήσουμε καν. Συγκίνηση θα ένιωθε αν γινόταν προτομή στο Καραϊσκάκη…
Σε κάθε περίπτωση σήμερα η ιστορική μνήμη του Συλλόγου απέδωσε δικαιοσύνη.
Υ.γ.: Σε κάποιο άλλο σημείο του γηπέδου θα θέλαμε να δούμε την εικόνα του Θανάση Γιαννακόπουλου και του Αντώνη Μαντζαβελάκη.
Υ.γ.2: Κάτι μας λέει ότι θα πέσουν τηλέφωνα για να μπει κάπου στην Λεωφόρο και ο Γιώργος Βαρδινογιάννης…
Aς δείξουμε κατανόηση για το “ασήμαντο” γεγονός ότι ο δήμος Αθηναίων συνδιοργανώνει (στηρίζει) φωτογραφικές εκθέσεις* βάζοντας -σε απόσταση ούτε 150 μέτρα από την πλατεία Συντάγματος- φωτο με παιδάκια με φανέλα οσφπ και φωτο της θύρας 7 στο λυόμενο…
Mπακογιάννη στείλε τώρα 1-2 non paper στα γνωστά βοθρο-site (sdna και επίσης κάποια άλλα, δήθεν, site του Παναθηναϊκού) να δούμε ποιες απίθανες δικαιολογίες θα εφεύρεις γι’ αυτό το έκτρωμα, που δέσποζε 10 ημέρες στον Εθνικό Κήπο δίπλα στο κτίριο της Βουλής, στο κέντρο της Αθήνας.