Ο Παναθηναϊκός ήρθε ισόπαλος με τον ΠΑΟΚ στην Λεωφόρο με σκορ 2-2.
Έχουμε πει και έχουμε γράψει αρκετές φορές ότι στα ντέρμπι και γενικότερα τα μεγάλα ματς η παραμικρή ευκαιρία πρέπει να γίνεται γκολ.
Οι πράσινοι ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ήταν πολύ καλοί παίζοντας ουσιαστικά τον ΠΑΟΚ σαν τη γάτα με το ποντίκι. Οι Αράο, Τσέριν, Τζούρισιτς κατάπιαν τους Σβαμπ, Τσιγγάρα και Κωνσταντέλια αλλά ο ΠΑΟΚ στην μοναδική του επίσκεψη στην εστία του Μπρινιόλι έκανε το 0-1 με τον Τόμας.
Παρά το γεγονός αυτό η ομάδα συνέχιζε να πιέζει και έδινε την εικόνα ότι μπορεί να γυρίσει το ματς όχι μόνο στα 90 λεπτά αλλά πριν καν τελειώσει το πρώτο ημίχρονο. Ο Παλάσιος ισοφάρισε αλλά στη συνέχεια χάθηκαν ευκαιρίες για να γίνει πριν την ανάπαυλα το 2-1.
Στην επανάληψη ο ρυθμός των παικτών του Γιοβάνοβιτς έπεσε και οι Αράο, Τσέριν έβγαλαν σημάδια κόπωσης. Κάπως έτσι λοιπόν ήρθε το 1-2 με τον Αράο να μην προλαβαίνει να κόψει τον Τάισον και τον Ζίβκοβιτς με ένα υπέροχο αριστερό πλασέ να δίνει ξανά προβάδισμα στους Θεσσαλονικείς.
Η αλήθεια είναι πως ο Αράο από το 55′ και μετά έβγαλε σημάδια κόπωσης και σε συνδυασμό με την απογοήτευση που βγήκε, το παιχνίδι άνοιξε επικίνδυνα με φάσεις και για τις δυο πλευρές.
Στο φινάλε όμως οι δυο αλλαγές του Γιοβάνοβιτς, Μλαντένοβιτς και Γερεμέγιεφ χάρισαν τον βαθμό της ισοπαλίας. Υπέροχη σέντρα ο Σέρβος, καρφωτή κεφαλιά ο Σουηδός και 2-2.
Με βάση την εικόνα του ματς ο Παναθηναϊκός όφειλε να τελειώσει τις φάσεις που δημιούργησε και όχι να νιώθει ανακούφιση που απλά ισοφάρισε στο 95′.
Από τη μια πλευρά η επιθετική δυστοκία και από την άλλη τα αμυντικά κενά σε ορισμένες στιγμές κάνουν την ομάδα να ψάχνεται στην αρχή του πρωταθλήματος και να μένει ελαφρώς πίσω από τον Ολυμπιακό.
Το πρωτάθλημα έχει πολύ δρόμο ακόμη αλλά πρέπει να χτυπήσουν καμπανάκια στο Κορωπί…