Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως άπαντες στον μπασκετικό Παναθηναϊκό ανυπομονούσαν να τελειώσει η φετινή σεζόν που ήταν μακράν η πιο περίεργη της σύγχρονης ιστορίας του τμήματος.
Η παρουσία στην Ευρωλίγκα ήταν αποκαρδιωτική και αυτό μπορεί να θεωρηθεί απολύτως λογικό από τη στιγμή που το μπατζετ έπεσε στα τάρταρα και δεν είχε καμία σχέση με το παρελθόν. Με το ολικό restart που έγινε πέρυσι το καλοκαίρι, η Ευρωλίγκα πέρασε στο περιθώριο και ρεαλιστικός στόχος τέθηκε η κατάκτηση του double στην Ελλάδα, έτσι ώστε να συνεχιστεί η παράδοση της συλλογής τροπαίων.
Μετά τον ερχομό του Μάριο Χεζόνια τον Φλεβάρη, υπήρξε ένας πολύ μεγάλος ενθουσιασμός που ξεπερνούσε κατά πολύ τον Super Mario και άγγιζε τον μυθικό Ζέλικο Όμπραντοβιτς με το όργιο φημών στα social media γύρω από την επιστροφή του.
Το γαϊτανάκι των φημών δεν προέκυψε από μόνο του. Δεν ξύπνησαν ένα πρωί οι Παναθηναϊκοί και άρχισαν από το πουθενά να ανεβάζουν φήμες, υπονοούμενα και… μελιτζάνες. Από κάπου προέρχονταν όλα αυτά. Κάποιοι άνθρωποι πέριξ της ΚΑΕ έδιναν τροφή στις φήμες και ίσως έβαζαν άθελα τους τον πήχη πιο ψηλά απ’ ότι θα έπρεπε.
Η συνέντευξη του Ομπράντοβιτς στην σερβική τηλεόραση έκοψε τα φτερά πολλών για την πολυπόθητη επιστροφή καθώς το σενάριο που ήταν κυρίαρχο παρουσίαζε τον Ζέλικο ως έτοιμο να αφήσει την προπονητική και να γίνει general manager της ομάδας.
Η αλήθεια είναι πως στον Παναθηναϊκό βιαστήκαμε και βάλαμε το κάρο μπροστά από το άλογο.
Για να μπορούμε να μιλάμε για επιστροφή του Ζέλικο στον Παναθηναϊκό ή για πρόσληψη προπονητή από το πάνω ράφι θα πρέπει να γίνουν ξεκάθαρα μια σειρά από άλλα ζητήματα, τα οποία είναι πολύ πιο κομβικά και αποτελούν τη βάση ώστε να γίνει το μπασκετικό τμήμα ξανά ανταγωνιστικό στην Ευρωλίγκα.
Πιο αναλυτικά:
-Αρχικά θα πρέπει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να αποφασίσει τι ακριβώς θέλει να κάνει με την ομάδα της οποίας έχει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών.
Από τη μια πλευρά ο Δημήτρης δηλώνει ότι θέλει να πουλήσει και να αποχωρήσει και από την άλλη ασχολείται έντονα με τα τεκταινόμενα στην Ευρωλίγκα (υπόθεση Μπερτομέου) και τις εκλογές της ΕΟΚ, κηρύσσοντας ολομέτωπο πόλεμο στον υφυπουργό αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη.
Αυτή η τακτική του στυλ “με το ένα πόδι είμαι μέσα και με το άλλο έξω” δεν μπορεί να συνεχιστεί και τη φετινή σεζόν. Απαιτείται ένα ξεκαθάρισμα σε αυτή την υπόθεση γιατί μόνο έτσι ο Παναθηναϊκός θα μπορεί να βγει στην μπασκετική αγορά με ξεκάθαρα μηνύματα προς παίκτες και προπονητές. Μόνο έτσι θα ξέρουν άπαντες τι ισχύει και τι όχι στον Παναθηναϊκό.
-Στο αμέσως επόμενο επίπεδο θα πρέπει να υπάρξει ενημέρωση του κόσμου σχετικά με την υπόθεση του ΟΑΚΑ και αν θα προχωρήσει ή όχι η παραχώρηση του στην ΚΑΕ από το κράτος.
Όλο το χειμώνα το θέμα της εξαγοράς και μετατροπής του κλειστού των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων στο μόνιμο και μελλοντικό σπίτι της ομάδας συνδεόταν και με την έλευση νέων επενδυτών στο τμήμα.
Τι γίνεται τελικά με αυτή την υπόθεση;
Προχωράει κανονικά ή έχει υπάρξει εμπλοκή;
-Ακολούθως υπάρχει το ζήτημα του μπατζετ της επόμενης σεζόν και των στόχων που θα τεθούν.
Όπως πέρυσι οι στόχοι έγιναν ξεκάθαροι από την τριανδρία Τριαντόπουλου, Αλβέρτη, Διαμαντίδη έτσι πρέπει να γίνουν και φέτος καθώς η ειλικρίνεια μπορεί να είναι σκληρή από τη μια αλλά συνάμα είναι λυτρωτική από την άλλη.
Προφανώς η κατάκτηση του double στην Ελλάδα θα αποτελέσει και πάλι απαιτούμενο. Το ερώτημα όμως που μπαίνει αφορά την Ευρωλίγκα και τον στόχο, ο οποίος θα πρέπει να τεθεί εκεί.
Από τον στόχο λοιπόν που θα αποφασιστεί, θα φανεί και το μπάτζετ που θα μπει στο τραπέζι ώστε να κινηθεί αντίστοιχα η ομάδα στην αγορά.
Όπως γίνεται λοιπόν αντιληπτό η συζήτηση γύρω από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, χωρίς να έχουν απαντηθεί τα παραπάνω, αποτελεί μια πολυτέλεια άνευ ουσίας.
Εάν τα τρία θέματα που θέσαμε δεν γίνουν ξεκάθαρα και σαφή, δεν μπορούμε να συζητάμε για επιστροφή στα μεγαλεία του παρελθόντος.
Δεν γίνεται να συζητάμε για τον Ζέλικο χωρίς να ξέρουμε τι θέλει να κάνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και πως φαντάζεται την ερχόμενη χρονιά. Ουσιαστικά βρισκόμαστε εν αναμονεί των εξελίξεων και καλό θα είναι να τα βάζουμε όλα στη σωστή σειρά.
Δεν γίνεται να ονειρευόμαστε την ολική επαναφορά στον τοπ ανταγωνισμό χωρίς να είναι τακτοποιημένα τα του οίκου μας και αυτά ξεκινούν από τον ίδιο τον μεγαλομέτοχο και όχι την απόφαση που καλείται να λάβει ο Ομπράντοβιτς για τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.