Τα ποδοσφαιρικά συμπεράσματα ένα χρόνο μετά την εκδίωξη του Ιβάν Γιοβάνοβιτς

Σαν σήμερα στις 26 Δεκεμβρίου του 2023 ο Γιάννης Αλαφούζος αποφάσισε την εν ψυχρώ εκδίωξη του Ιβάν Γιοβάνοβιτς από τον Παναθηναϊκό και τον ταυτόχρονο ερχομό του Φατίχ Τερίμ σοκάροντας τους πάντες και τα πάντα.

Ένα χρόνο μετά και τα όσα ζήσαμε με Τερίμ και Αλόνσο μέχρι την έλευση του Ρουί Βιτόρια τα συμπεράσματα που προκύπτουν έχουν ως εξής:

• Δεν αλλάζεις ποτέ προπονητή μεσούσης της περιόδου όταν σε έχει εντός του πολυπόθητου στόχου σου που στην περίπτωση μας ήταν το πρωτάθλημα. Ο Γιοβάνοβιτς είχε τον Παναθηναϊκό δεύτερο με 34 βαθμούς, μόλις έναν πίσω από τον ΠΑΟΚ. Μάλιστα η ομάδα είχε την καλύτερη επίθεση και άμυνα του πρωταθλήματος εκείνη τη στιγμή. Προφανώς και το γκρουπ δεν πατούσε καλά εκείνο το διάστημα αλλά ήταν όλα ανοιχτά και στο χέρι προπονητή και παικτών να γυρίσουν την κατάσταση.
  
  
• Στην πορεία ενός προπονητή υπάρχουν πάντα καλές και κακές στιγμές καθώς ποτέ δεν είναι όλα ρόδινα. Όταν λοιπόν έρχονται τα δύσκολα (όπως ο αποκλεισμός από την Μακάμπι Χάιφα) η διοίκηση οφείλει να στηρίξει τον προπονητή καθώς εκεί είναι ο μόνος που μπορεί να βρει τις λύσεις. Αυτό μάλιστα ίσχυε ακόμη περισσότερο στον Παναθηναϊκό από τη στιγμή που η περσινή ομάδα ήταν προϊόν συνεχόμενης δουλειάς για περίπου 2,5 χρόνια ξεκινώντας κυριολεκτικά από το μηδέν και χωρίς κάποιο τρομερό μπάτζετ.
  
  
• Ακόμη όμως και να θέλεις να αλλάξεις προπονητή, δεν πηγαίνεις ΠΟΤΕ σε περιπτώσεις τεχνικών που ακολουθούν διαφορετικό στυλ παιχνιδιού από αυτό που έχει εμπεδώσει η ομάδα και μπορεί να ακολουθήσει το ρόστερ που διαθέτεις. Το λάθος δεν βρίσκεται μόνο στην απόλυση του Ιβάν αλλά και στην αντικατάσταση του από έναν προπονητή που είχε εντελώς διαφορετική νοοτροπία και ποδοσφαιρικό στυλ από τον προκάτοχο του.
  
  
• Η λογική ότι χωρίς προπονητή θα πάρω παικταράδες και αυτοί θα μου λύσουν τα προβλήματα ανήκει σε μια άλλη εποχή. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ένας πραγματικά καλός τεχνικός θα φτιάξει ομάδα με ταυτότητα ακόμη και με μέτριους παίκτες. Ένας κακός προπονητής (πχ Αλόνσο) και με σούπερ υλικό σκατά θα τα κάνει και το είδαμε το περασμένο διάστημα.
  
  
• Δεν παίρνεις ποτέ προπονητή επειδή στον πρότεινε ένας καλός φίλος δίχως να εξετάζεις το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Οι Τερίμ και Αλόνσο αγωνιστικά δεν κούμπωναν στο ελάχιστο με το οικοδόμημα του Ιβάν και γι’ αυτό απέτυχαν παταγωδώς. Ό,τι καλό ήρθε σε αυτή την περίοδο ποδοσφαιρικής τρέλας μέχρι την έλευση του Ρουί Βιτόρια βασίστηκε πάρα πολύ στην αυτοθυσία, τον εγωισμό και το ταλέντο συγκεκριμένων παικτών. Αυτό όμως δεν αποτελεί πανάκεια.

Εν κατακλείδι γίνεται ξεκάθαρο πως ο Παναθηναϊκός με απόλυτη και μοναδική ευθύνη του μεγαλομετόχου του πέρυσι τέτοια μέρα μπήκε σε ένα ποδοσφαιρικό τούνελ, στο οποίο κυριάρχησε ο ανορθολογισμός και η ποδοσφαιρική ανικανότητα.

Ας ελπίσουμε ότι το πάθημα να έγινε μάθημα και ότι με τον Ρουί Βιτόρια δεν θα δούμε ξανά τις ίδιες παρδαλές καταστάσεις.

Υ.γ.: Μπορεί με τον Ιβάν να μην ήρθε το πολυπόθητο πρωτάθλημα αλλά ο Σέρβος τεχνικός άναψε ξανά τη σπίθα, φέρνοντας κοντά στην ομάδα και πάλι ανθρώπους που για χρόνια είχαν γυρίσει την πλάτη τους αηδιασμένοι από τα καμώματα του Γιάννη Αλαφούζου. Αυτή του η συνεισφορά ίσως να είναι τελικά πολύ σημαντικότερη από έναν τίτλο.

Υ.γ.2: Ο τρόπος εκδίωξης του Ιβάν από τον Γιάννη Αλαφούζο (έμαθε την απόλυση του από τα τουρκικά ΜΜΕ χωρίς καμία ενημέρωση από τη διοίκηση) θα αποτελεί για πάντα μνημείο ξετσιπωσιάς και απόλυτου κρετινισμού.

Θες να τον απολύσεις;

Τον φωνάζεις στο γραφείο σου και του λες την αλήθεια σου κατάφατσα και ίσια στα μάτια. Έτσι κάνουν οι πραγματικοί ηγέτες γιατί η ζωή δεν είναι μόνο στη λογική πως έχουμε λεφτά και άρα κάνουμε ό,τι γουστάρουμε.