Το πρόβλημα δεν είναι το -5 από τον Ολυμπιακό και το -3 με την ΑΕΚ μετά την ήττα με κάτω τα χέρια από τον Άρη.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει η φλόγα του “πρέπει”. Δεν γίνεται να έχει κάνει γκέλα ολκής ο Ολυμπιακός και εσύ να κατεβαίνεις στο Χαριλάου με έναν τόνο σκατά στο βρακί σου επειδή φοβάσαι. Γιατί χθες από τον Γιάννη Αλαφούζο μέχρι και τον τελευταίο σεκιούριτι στο Κορωπί ΟΛΟΙ ΣΑΣ ΦΟΒΗΘΗΚΑΤΕ!!!
Το οξύμωρο είναι πως ο Παναθηναϊκός αν κάνει το 4/4 στα εναπομείναντα ματς της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος κανονικότατα θα βρίσκεται στο κόλπο της διεκδίκησης και κατάκτησης του πρωταθλήματος.
Αυτή η σκέψη όμως βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στα μαθηματικά καθώς δεν μπορεί να βάλει κανείς το χέρι του στη φωτιά πως η ομάδα θα κάνει το απόλυτο ακόμη και αν έχει απέναντι της τον Βόλο, τη Λαμία, τον Παναιτωλικό και τον Ατρόμητο.
Είναι τέτοια η ανιωθίλα και η ηττοπάθεια του Γιάννη Αλαφούζου και των γύρω του, οι οποίοι ποτίζοντας τον οργανισμό κάθε μέρα με τη looserια τους σε κάνουν να αμφιβάλλεις ακόμη και για πράγματα που για κανονικό Παναθηναϊκό θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα.
Ας κάνουμε όμως την υπόθεση ότι γίνεται το 4/4 και μπαίνουμε στα play offs σε απόσταση αναπνοής από την κορυφή.
Τα play offs είναι εκεί που όλοι θα παίξουν τα ρέστα τους σε ένα ατελείωτο κρεσέντο κυνισμού και θα πετάξουν όλα τα χαρτιά τους στο τραπέζι ακόμη κι αν στο τέλος φανερωθούν πέντε ή έξι άσσοι.
Εμείς τι θα αντιπαρατάξουμε;
Το ήθος; Την ανωτερότητα; Το κυριλίκι; Τη φλωριά; Την ενότητα του… συνεταιρισμού;
Το μόνο βέβαιο είναι πως με αυτή την κατάσταση πολύ γρήγορα θα έρθει ξανά η απόλυτη απαξίωση αλα 2017 και το τέλος της προσπάθειας του κόσμου να αγκαλιάσει την ομάδα.
Δεν μπορείς να αγκαλιάζεις συνέχεια χωρίς να έχεις ανταπόκριση.
Δεν μπορείς να αγκαλιάζεις συνέχεια όταν σε πουλάνε στεγνά.
Δεν μπορείς να αγκαλιάζεις συνέχεια όταν δεν θέλεις να αλλάξεις με τίποτα ή έστω να δείξεις ότι έχεις διάθεση να παλέψεις.