Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που τα τελευταία 2,5 χρόνια που έχει τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο της ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2021 κυριολεκτικά από το μηδέν με στόχο να επανέλθει βήμα βήμα στον πρωταθλητισμό στην Ελλάδα και τον ανταγωνισμό στην Ευρώπη.
Στην αρχή οι πράσινοι δεν μπορούσαν να πάρουν νίκες με τις ομάδες της επαρχίας και γι΄ αυτό έγιναν οι περιβόητες πλέον δέκα ήττες της πρώτης χρονιάς. Ο κοουτς μελέτησε αυτά τα ματς, είδε τι χρειάζεται, έστυψε την ομάδα και βρήκε λύσεις καθώς πλέον ο Παναθηναϊκός δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα με τις επαρχιακές ομάδες ή τις μικρές ομάδες της Αθήνας.
Στο επόμενο στάδιο το Τριφύλλι έκανε πρωταθλητισμό με ένα ρόστερ που βασιζόταν στην πολύ σκληρή του άμυνα αλλά παράλληλα στην επίθεση χώλαινε σκοράροντας με το σταγονόμετρο. Το ζήτημα εντοπίστηκε και με τις μεταγραφές που έγιναν το καλοκαίρι (συν την κατακόρυφη άνοδο των Μπερνάρ, Παλάσιος, Ιωαννίδη) αυτή τη στιγμή η ομάδα έχει την καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος μοιράζοντας ντόρτια και τάλιρα. Πλέον παράγουμε πολλές φάσεις και τις τελειώνουμε σε ικανοποιητικό βαθμό παρόλο που θα πρέπει να γίνουμε ακόμη πιο κυνικοί στις εκτελέσεις μας.
Τα ματς με την Ρεν μας έδειξαν όμως και που υστερούμε.
Η γαλλική ομάδα δεν είναι κάτι συγκλονιστικό αλλά μεσοεπιθετικά ξέρει πολύ καλά τι ζητάει και πως να το πάρει. Είναι μια ομάδα physical που στο ανοιχτό γήπεδο και σε φάσεις γρήγορου transition “σκοτώνει”.
Εκεί είναι και το δικό μας πρόβλημα.
Από τη στιγμή που πλέον βγαίνουμε ψηλά στο γήπεδο με σκοπό να πιέσουμε και να κυριαρχήσουμε, το αμυντικό μας transition χωλαίνει σημαντικά και αυτό γιατί στο κέντρο ματς δεν έχουμε ταχυδυναμικά χαφ πλην του Τσέριν και μέχρι ενός σημείου του Αράο.
Οι Πέρεθ και Βιλένα δεν δείχνουν να μπορούν να ακολουθήσουν σε αυτούς τους ρυθμούς και από εκεί προκύπτει το πρόβλημα απέναντι σε ομάδες που αρέσκονται να παίζουν σε ανοιχτούς χώρους.
Παράλληλα στα στόπερ μας ο Σενκεφελντ δείχνει πως έχει ταβάνι και η επάνοδος του Πάλμερ Μπράουν θα μπορέσει από τη μια να προσφέρει ακόμη περισσότερη σκληράδα σε συνδυασμό με την τοποθέτηση του Γέντβαι στη θέση του δεξιού στόπερ. Όταν άλλωστε αποφασίζεις να παίξεις με την αμυντική σου γραμμή ψηλά, τότε χρειάζεσαι ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα και ένταση.
Σε κάθε περίπτωση τα προβλήματα αυτά λύνονται από τη μια με περισσότερη δουλειά πνευματικά και αγωνιστικά (ειδικά για την περίπτωση του Βιλένα είναι μονόδρομος αυτό) και φυσικά με ακόμη μεγαλύτερη ποιοτική ενίσχυση με παίκτες ταχυδυναμικούς που μπορούν να ανταποκριθούν σε υψηλές εντάσεις.
Οι ήττες από την Ρεν αφήνουν προφανώς πικρία αλλά για μια ομάδα που ουσιαστικά λειτουργεί κανονικά μόλις τα τελευταία 2,5 χρόνια μπορούν να αποτελέσουν την βάση για να εστιάσουμε στις αδυναμίες μας και να βελτιωθούμε ακόμη περισσότερο.
Η διαδικασία στην οποία έχει βάλει ο Γιοβάνοβιτς τον Παναθηναϊκό είναι δυναμική και το θετικό είναι πως ο κοουτς δείχνει ευελιξία και διορθώνει είτε τα λάθη είτε τις αδυναμίες.
Άλλωστε και στη ζωή μόνο έτσι εξελίσσεσαι!