To παράπονο του υιού Φυλακούρη προς την ΠΑΕ Παναθηναϊκός

Χθες δεν ήταν λίγοι εκείνοι που είδαν στην Λεωφόρο τους Τότη Φυλακούρη και Τάκη Οικονομόπουλο να κάθονται ψηλά στην Θύρα 1 για να παρακολουθήσουν τον Παναθηναϊκό απέναντι στην Ντνίπρο.

Το γεγονός αυτό προξένησε πολλά ερωτηματικά και για το ζήτημα τοποθετήθηκε ο γιος του Τότη Φυλακούρη, Πέτρος αναφέροντας τα εξής:

Σπάνια κάνω δηλώσεις σπάνια γράφω πράγματα. Απλώς θέλω να πω κάτι μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου είμαι πολύ στεναχωρημένος.

Θέλω να δώσω Συγχαρητήρια στην ομάδα της καρδιάς μου στην ομάδα που έχω μεγαλώσει βλέποντας από μικρό παιδί στο γήπεδο πηγαίνοντας με την οικογένειά μου, μόνος μου,με τους φίλους μου. Εντός έδρας, εκτός έδρας, εκτός Ελλάδος κάνοντας ταξίδια πολλά. Έχω μεγαλώσει με τέρατα σαν τον Σαραβάκο ,τον Βαζέχα, τον Βάντσικ τον Καλλιτζάκη, τον Μπορέλι, τον Φραντζέσκο, τον Καπουρανη, τον Μαραγκό και πιο αργότερα τους πιο νέους σαν τον Γκούμα, τον Μπασινά, τον Καραγκούνη, τον Φύσσα και πολλούς άλλους. Στο πρόγραμμα υπήρχανε λύπες αλλά και πολλές χαρές, νύχτες ατελείωτες με πανηγυρισμούς με πάρα πολλές μεγάλες στιγμές που δεν θα τις ξεχάσω ποτέ.

Και φτάνουμε σε αυτό όμως που έγινε σήμερα.

Διαπίστωσα ότι ο Παναθηναϊκός αυτή η μεγάλη ομάδα που τόσοι πολλοί την αγαπάνε , δεν νοιάζεται δυστυχώς, και το λέω αυτό γιατί είναι πολύ στενάχωρο και δεν το έχουν κάνει μόνο μία φορά. Έχει συμβεί πάρα πολλές φορές να μην μπορέσει να τιμήσει με ένα εισιτήριο, μία πρόσκληση Ιερά τέρατα, ιερές δόξες του παρελθόντος που όχι μόνο ίδρωσαν, όχι μόνο μάτωσαν για αυτή την ομάδα για αυτή τη φανέλα αλλά έχουν δώσει όλη τους τη ζωή.

Να κάθονται στην Θύρα 1 δίπλα από το πέταλο με αυτήν εδώ τη θεά με αυτήν την εικόνα να προσπαθήσουν να παρατηρήσουν και να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα. Τι πρέπει να γίνει. Να βάλουνε το χέρι βαθιά στην τσέπη που είναι δύσκολες οι εποχές για να πάρουν ένα διαρκείας ή ένα καλό εισιτήριο για να δούνε την ομάδα τους. Το λέω αυτό σαν παράπονο. Πέρσι η ομάδα πήγαινε καλά πήγαιναν παντού. Πρόπερσι η ομάδα πήγαινε μέτρια πηγαίναν παντού. Πριν πέντε χρόνια η ομάδα δεν πήγαινε καλά πάλι πήγαινε παντού. Αυτό πάει να πει ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν αγάπη και αυτό που είδα σήμερα είναι να τους ρωτάνε οι τριγύρω τους, ήταν καμιά πεντακοσαριά άτομα και να σου λένε “Τι κάνετε εδώ;” “γιατί δεν κάθεστε στα επίσημα;”. Η απάντηση που έδωσαν ήταν μία. Όπου να ‘ναι αρκεί να βλέπουμε τον Παναθηναϊκό μας. Πράγματι σε αυτή τη γωνία το χάρηκαν περισσότερο από ότι σε αυτές τις δερμάτινες καρέκλες.

Είναι πολύ στενάχωρο γιατί άλλοι αθλητές σε άλλες ομάδες της Ελλάδας και όχι μόνο τους έχουνε αγάλματα εμείς εδώ ουτε που τους νοιάζει. Δεν έχω κάτι άλλο να επισημάνω και πάλι συγχαρητήρια στην ομαδάρα μας εύχομαι να περάσουμε και τους υπόλοιπους δύο γύρους και να πάμε ξανά εκεί μας αξίζει. Σύλλογος μεγάλος δεν υπάρχει άλλος,μονάχα Παναθηναϊκός.

Γιατί πολύ θα αναρωτιέστε ποιοι είναι αυτοί οι παλαίμαχοι και μακάρι να είναι μονάχα 2. Τότης Φυλακούρης και Τάκης Οικονομοπουλος.