Η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου αποτελεί πλέον παρελθόν και έτσι μας δίνεται η δυνατότητα να κάνουμε την ακτινογραφία του οριστικοποιημένου πλέον ρόστερ που θα μας πάει μέχρι το καλοκαίρι με σκοπό να μετρήσουμε κέρδη και ζημιές.
Ως σύστημα της ομάδας βάλαμε για ακόμη μια φορά το 4-3-3 και τοποθετήσαμε τους παίκτες με βάση το γενικότερο σκεπτικό που φαίνεται να έχει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Να σημειώσουμε εξ’ αρχής ότι στο γράφημα κάποιοι παίκτες δεν τοποθετήθηκαν στην ακριβή τους θέση καθώς η εφαρμογή δεν μας έδινε την δυνατότητα τρίτης επιλογής από κάτω.
Το αρχικό πλάνο του Παναθηναϊκού για την χειμερινή μεταγραφική σεζόν είχε ως στόχο την απόκτηση τριών ποδοσφαιριστών που θα αντικαθιστούσαν τους τραυματίες Αϊτόρ και Τρουιγιέ και τον άτυχο με την περιπέτεια του από κορονοϊό Γκάνεα. Στη συνέχεια υπήρξε η σκέψη για απόκτηση ενός ακόμη ποδοσφαιριστή αλλά αυτή δεν ευδοκίμησε για λόγους που αναλύσαμε στο κείμενο μας για τον μεταγραφικό απολογισμό.
Έτσι αποκτήθηκε ο Μαντσίνι για τη θέση του Αϊτόρ, ο Κλέινχεϊσλερ για τη θέση του Τρουιγιέ και ήρθε δανεικός ο Πούχατς ως αντι-Γκάνεα.
Έχουμε πει πολλές φορές ότι ο Γιοβάνοβιτς αρέσκεται να επιλέγει παίκτες οι οποίοι αγωνίζονται σε περισσότερες από μια θέση καθώς επιθυμεί το ρόστερ του να είναι μικρό, ευέλικτο και ομοιογενές. Εδώ βέβαια πρέπει να τονιστεί ότι το μικρό και ευέλικτο ρόστερ έχει μια λογική αρκεί να μην τείνει στην έλλειψη…
Ας πάμε όμως να δούμε τί μπορούν να προσφέρουν οι καινούριοι παίκτες ξεχωριστά:
- Για τον Ντάνιελ Μαντσίνι δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις καθώς είναι γνώριμος στην ποδοσφαιρική Ελλάδα. Ο 25χρονος Αργεντίνος εξτρέμ μπορεί να παίξει εξ ίσου καλά και στα δυο άκρα της επίθεσης ενώ έχει συμμετοχές και κινούμενος πίσω από τον επιθετικό. Είναι προφανές ότι ο εν λόγω παίκτης θα καλύψει πολλές και διαφορετικές ανάγκες από τη στιγμή που στα άκρα υπάρχουν μόνο οι Παλάσιος και Βέρμπιτς και κατά συνθήκη οι Μπερνάρ και Κλέινχεϊσλερ.
- Ο Κλέινχεϊσλερ είναι ο ορισμός του “ακόμη δεν τον είδαμε Γιάννη τον εβγάλαμε.” Η απαξίωση που υπάρχει στο πρόσωπο του χωρίς να τον έχουμε δει να αγωνίζεται ούτε 45 λεπτά είναι τρομακτική. Ειρωνείες για την καταγωγή του (!) και την ομάδα στην οποία αγωνιζόταν πάνε και έρχονται με το προσωνύμιο “κλάινμαιν” να φιγουράρει στους σχολιασμούς πολλών άσχετων με το ποδόσφαιρο. Όπως και να έχει είναι επιεικώς ΓΕΛΟΙΟ να κρίνεται ένας παίκτης χωρίς καν να έχει πατήσει καλά καλά το πόδι του στο γήπεδο επειδή είναι Ούγγρος (!) ή επειδή έχει δύσκολο όνομα…
Σε κάθε περίπτωση ο 29χρονος Ούγγρος διεθνής δεν είναι ο παίκτης που θα ξεσηκώσει την εξέδρα αλλά δεν είναι και για πέταμα. Κατά κύριο λόγο κινείται στην αριστερή πλευρά του γηπέδου είτε ως χαφ είτε ως εξτρέμ και μένει να δούμε που θα τον τοποθετήσει ο Ιβάν πάνω στο τερέν. Σε πρώτη φάση τον έχουμε δει για περίπου 30 λεπτά να αγωνίζεται στο αριστερό άκρο της επίθεσης αλλά η παρουσία των Μαντσίνι και Βέρμπιτς εκεί θα τον φέρει αναγκαστικά προς τον χώρο του κέντρου. όπου θα κληθεί να δώσει λύσεις. Δυο πολύ θετικά στοιχεία στο παιχνίδι του είναι ότι παίζει την μπάλα με την μια χωρίς να την ταλαιπωρεί και φυσικά η ροπή του να δοκιμάζει μακρινά σουτ. Ο Κλέινχεϊσλερ θα είναι ίσως ο πιο κομβικός παίκτης της ομάδας μέχρι το καλοκαίρι γιατί το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται στα χαφ. - Όσον αφορά τον Πούχατς τα πράγματα είναι πολύ απλά καθώς ήρθε να αποτελέσει το back up του Χουάνκαρ στο αριστερό άκρο της άμυνας. Η θέση του απαιτεί σταθερότητα, καλά ανεβάσματα και προσπάθεια για εύστοχες σέντρες στην αντίπαλη περιοχή. Τα πρώτα δείγματα του παίκτη δεν είναι αρνητικά αλλά προφανώς χρειάζεται χρόνο ακόμη για να μπει ακόμη περισσότερο στο καλούπι της ομάδας.
Γενικότερα μπορούμε να πούμε ότι ο Παναθηναϊκός σε αυτή τη μεταγραφική σεζόν αντικατέστησε απλά τις απώλειες που είχε με τους τραυματισμούς των Αϊτόρ – Τρουιγιέ και την ατυχία με τον Γκάνεα και αυτό δεν αποτελεί ενίσχυση παρά μόνο τακτοποίηση των κενών που προέκυψαν στο πρώτο κομμάτι της σεζόν.
Το σημείο στο οποίο φαίνεται πως η ομάδα πονάει και υστερεί είναι αυτό της δημιουργίας από τον άξονα καθώς πέραν του Μπερνάρ δεν υπάρχει ένας επιπλέον παίκτης που να μπορεί να κάνει πιο απρόβλεπτη την ομάδα εστιάζοντας στο κάθετο ποδόσφαιρο και την αντιμετώπιση πολυπρόσωπων αμυνών. Εξακολουθεί δηλαδή να λείπει ο παίκτης εκείνος που θα βάλει περισσότερη φαντασία και ταυτόχρονα θα πατήσει την αντίπαλη περιοχή κάνοντας τον έξτρα παίκτη από τον χώρο του κέντρου και αυτό είναι μεγάλο ζήτημα.
Άρα το βάρος πέφτει ξανά σε παίκτες που ήδη υπήρχαν στο ρόστερ και καλούνται να βελτιώσουν κατακόρυφα την απόδοση τους ή παίκτες που έχουν προσφέρει ελάχιστα έως καθόλου.
Το μόνο που απομένει με λίγα λόγια είναι η δουλειά του Ιβάν στο Κορωπί, η ενσωμάτωση των νέων παικτών και η αγωνιστική και πνευματική ανάταση των υπολοίπων.
Τα πράγματα είναι δύσκολα από τη στιγμή που δεν έγινε το κάτι παραπάνω αλλά όχι και ακατόρθωτα καθώς ο Ιβάν βασίζεται στο σύνολο και την ομαδική δουλειά και όχι απλά στην ποιότητα ορισμένων παικτών ατομικά…