Γίνεται ή όχι γήπεδο στη Λεωφόρο;

Με μια σειρά από άρθρα παρουσιάσαμε τις θέσεις μας σε σχέση με το κλειστό γήπεδο μπάσκετ στο ΟΑΚΑ και την υπόθεση του Βοτανικού, για την οποία δεν είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι. Γράψαμε πως ο Σύλλογος θα πρέπει να ετοιμάζεται για παν ενδεχόμενο έτσι ώστε να μην βρεθεί απροετοίμαστος σε πιθανή αποτυχία υλοποίησης της Διπλής Ανάπλασης.

Κατά τη γνώμη μας οι εναλλακτικές επιλογές είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού και περιλαμβάνουν την Λεωφόρο, το Γουδί και το ΟΑΚΑ. Βήμα βήμα θα εξετάσουμε την κάθε περίπτωση σε ξεχωριστά άρθρα.

Όπως είναι λογικό η αναζήτηση μας θα ξεκινήσει από το γήπεδο της Λεωφόρου.

Υπάρχει Παναθηναϊκός (πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις κάποιων αστείων τύπων που έχουν προσωπικές αλλά ταυτόχρονα ουτοπικές φιλοδοξίες) που να μην θέλει να παραμείνει ο Σύλλογος στο σπίτι του και στην καρδιά της πόλης που εκπροσωπεί;

Η απάντηση προφανώς είναι δεδομένη. Η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων της ομάδας δεν θα έλεγε όχι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Όπως οι υπόλοιπες ομάδες βλέπουν το μέλλον τους στα γήπεδα και τα μέρη που έχτισαν την ιστορία τους, το ίδιο θέλουμε και εμείς.

Ο γράφων βρέθηκε για τελευταία φορά στη Λεωφόρο στην φιέστα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος βόλεϊ από τους μάγκες του Δημήτρη Ανδρεόπουλου. Κάποια στιγμή βγήκα έξω από τον ασφυκτικά γεμάτο Τάφο του Ινδού και στάθηκα στην γωνία της Τσόχα κοιτάζοντας το μέρος και τους ανθρώπους.

Η πρώτη αυθόρμητη σκέψη μου ήταν: “Πως γίνεται να φύγουμε από το σπίτι μας ενώ υπάρχει τέτοια αύρα; Αυτό το μέρος είναι η ψυχή μας”

Το βασικό πρόβλημα σχετικά με την Λεωφόρο έχει να κάνει με την άποψη πως σε μόλις 18 στρέμματα δεν μπορείς να σηκώσεις σύγχρονο ποδοσφαιρικό γήπεδο. Ταυτόχρονα υπάρχει και το ζήτημα των σχολείων που βρίσκονται στην πίσω πλευρά του γηπέδου και τα οποία δεν πρέπει να φύγουν από την περιοχή.

Σε αυτά τα προβλήματα έχουν κατατεθεί δυο σχέδια τα τελευταία 20 χρόνια.

ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΒΕΝΕΡΗ

Η μια πρόταση αφορούσε το σχέδιο του Κίμωνα Βενέρη το 2012 η οποία περιελάμβανε:

– Στροφή του γηπέδου κατά 90 μοίρες, ώστε “να γίνει μια μεταφορά σε όμορη θέση 14 στρεμμάτων.

-Μετεγκατάσταση των σχολικών κτιρίων στα προσφυγικά και να προστατευτεί έτσι και η ιστορική τους σημασία για τη χώρα.

-Γήπεδο 44.000 θέσεων με 42 σουίτες, 1.000 θέσεις πάρκινγκ, αίθουσες για όλα τα τμήματα του Ερασιτέχνη.

Η πρόταση αυτή είναι πολύ φιλόδοξη, δυναμική και ουσιαστική καθώς καλύπτει απολύτως τις ανάγκες του Συλλόγου από τη μια πλευρά και από την άλλη δίνει λύση στο θέμα των σχολείων αναβαθμίζοντας μάλιστα τα προσφυγικά κτίρια, τα οποία αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε μια τρισάθλια κατάσταση.

Δεν ξέρουμε με βεβαιότητα αν όντως μπορεί να φτάσει ένα τέτοιο εγχείρημα στις 44 χιλιάδες θέσεις αλλά το γεγονός πως προσφέρει λύση στο μείζον ζήτημα των σχολείων είναι πολύ σημαντική. Άλλωστε δεν νομίζουμε πως θα ήθελε κανείς μας να κλείσουν τα σχολεία και να φύγουν από την περιοχή.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ

Η πρόταση του Κίμωνα Βενέρη χαρακτηρίζεται από τη στροφή του γηπέδου κατά 90 μοίρες και την μετεγκατάσταση των σχολείων.

Υπάρχει όμως και μια ακόμη πρόταση που δεν απαιτεί ούτε τη στροφή του γηπέδου, ούτε την μετεγκατάσταση των σχολείων.

Αυτή η πρόταση έρχεται από το 2003 και τον αείμνηστο Θανάση Γιαννακόπουλο.

Αυτό το πλάνο απαιτεί 20 στρέμματα. Η Λεωφόρος σήμερα εκτείνεται σε 18 στρέμματα. Με μοναδική επέκταση τα 2 στρέμματα του πάρκινγκ που βρίσκεται πίσω από τη θύρα 7 ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να αποκτήσει:

. Γήπεδο ποδοσφαίρου 30.000 θέσεων
. Κλειστό Γήπεδο μπάσκετ και βόλλευ 6.500 θέσεων
. Πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων και χωρητικότητας 1.000 ατόμων
. Χώροι για στέγαση λοιπών τμημάτων του ερασιτέχνη
. “Πλατεία” με καταστήματα και εστιατόρια

To κλειδί σε αυτό το σχέδιο ήταν το γεγονός πως ο αγωνιστικός χώρος θα σηκωνόταν στα 3-4 μέτρα περίπου και το κατώτατο βάθος θα έφτανε στα 15 μέτρα, ώστε να κατασκευαστούν κάτω από το ποδοσφαιρικό γήπεδο, μία plazza με καταστήματα και ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ.

Και τα δύο σχέδια αυτή τη στιγμή που γράφουμε βρίσκονται στο συρτάρι καθώς η Διπλή Ανάπλαση είναι σε ισχύ και διαδικασίες που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας τρέχουν και κανείς δεν ξέρει την οριστική κατάληξη τους.

Το μόνο που είμαστε σε θέση να πούμε με σιγουριά είναι πως εν έτει 2021 με την τεχνολογία να καλπάζει, μπορούν να γίνουν τα πάντα από αρχιτεκτονικής πλευράς ακόμη και στα πιο δύσκολα μέρη.

Άλλωστε η Λεωφόρος δεν είναι το μοναδικό γήπεδο στον πλανήτη που βρίσκεται μέσα σε πόλη και μπορεί να ανοικοδομηθεί. Αυτή τη στιγμή στη Μαδρίτη η Ρεάλ κατασκευάζει το νέο Μπερναμπέου προχωρώντας σε μια πλήρη ανακαίνιση και κανένας δεν ζητάει την εκτόπιση της από την καρδιά της Μαδρίτης.

Το βασικό πρόβλημα που υπάρχει στο θέμα της Λεωφόρου έχει να κάνει με οικονομικά συμφέροντα που δεν θέλουν τον Παναθηναϊκό στους Αμπελοκήπους και βαυκαλίζονται με φαραωνικά εμπορικά κέντρα στον Βοτανικό και άλλα τέτοια παλαβά, που δεν τους βγαίνουν ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.

Αυτά τα συμφέροντα την ίδια στιγμή έρχονται σε ταύτιση με μια ακόμη πολιτική ματαιοδοξία της οικογένειας Μητσοτάκη με πρώτη και καλύτερη την Ντόρα Μπακογιάννη και μια σειρά ανθρώπων της που είναι Παναθηναϊκοί, τελούν υπό τη σκέπη της και σήμερα βρίσκονται στη σκιά του γιού της και δημάρχου Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη.

Ο Παναθηναϊκός με μια ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΗΠΕΔΟ ΣΤΗ ΛΕΩΦΟΡΟ μπορεί να βρει το πλάνο εκείνο που και στο σπίτι του θα τον κρατήσει και τα σχολεία δεν θα φύγουν από την περιοχή.

Όλα είναι θέμα θέλησης και καλώς εννοούμενου πείσματος.