Στον Παναθηναϊκό έχει ξεκινήσει η αναζήτηση του νέου προπονητή μετά το φιάσκο με τον Φατίχ Τερίμ αλλά με τα όσα βγαίνουν προς τα έξω δεν μπορεί να υπάρχει αισιοδοξία ως προς τα κριτήρια που φαίνεται να υπάρχουν.
Το να πάρει η ομάδα έναν προπονητή που θα έχει κατακτήσει κάποιους τίτλους στο παρελθόν, δεν λέει απολύτως τίποτα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
Η επιλογή προπονητή θα πρέπει να βασιστεί στο επίπεδο δουλειάς, την τεχνογνωσία, τη μεθοδολογία, την προσωπικότητα και τη δίψα των υποψηφίων για διακρίσεις ακόμη κι αν δεν έχουν κατακτήσει ούτε κυπελάκι του καφέ.
Θέλετε παραδείγματα;
Ο Τσάμπι Αλόνσο δεν είχε κατακτήσει τίποτα ως προπονητής μέχρι τον φετινό του θρίαμβο με την υπερηχητική Μπάγερ Λεβερκούζεν, η οποία αποτελεί οδόδικο του δημιούργημα.
Ο Λουτσέσκου πριν πάει στον ΠΑΟΚ ήταν στην Ξάνθη και δεν ήξερε τι σημαίνει κούπα.
Ο Φαριόλι από την Φατίχ Καραγκιουρμουκ βρίσκεται στα 35 μόλις του χρόνια να αναλαμβάνει τον Άγιαξ μετά την πολύ καλή του δουλειά στη Νις.
Ο Πέδρο Μάρτινς πριν τον Ολυμπιακό δεν είχε να επιδείξει τίτλους. Τα ίδια ισχύουν και για τον Ζαρντίμ.
Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει και πρέπει να βρεθεί κάποιος να το εξηγήσει στον Γιάννη Αλαφούζο γιατί δεν είμαστε και πολύ μακριά από τα ακόμη χειρότερα ακόμη κι αν πέσουν 50 εκατομμύρια για μεταγραφές παικτών.
Όταν ο μεγαλομέτοχος σεβάστηκε έστω και κατά τύχη το ποδόσφαιρο με την περίπτωση Γιοβάνοβιτς, έφτασε μια ανάσα από το πρωτάθλημα.
Όταν αποφάσισε να το πάρει πάνω του κατέληξε στις δικές του εργοστασιακές ρυθμίσεις.