Παρασκευή, 29 ΜαρτίουΚαλώς ήρθατε!!
Shadow

Πάντα είχε δίκιο αλλά το έχανε στον τρόπο…

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι τελευταίες εξελίξεις στην Euroleague δικαιώνουν απόλυτα τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Ο μεγαλομέτοχος του μπασκετικού Παναθηναϊκού εδώ και χρόνια στεκόταν ανοιχτά απέναντι στον Τζόρντι Μπερτομέου και τις κινήσεις του ως general manager της διοργάνωσης. Για να φτάσουμε όμως στο σήμερα, καλό θα ήταν να πιάσουμε το νήμα από την άκρη του…

Όλα άρχισαν το 2000.

Η κόντρα του Παναθηναϊκού με τον Μπερτομέου ξεκινάει από το μακρινό 2000. Ο Παύλος και ο Θανάσης ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι τον Καταλανό ραδιούργο δικηγόρο και τις κινήσεις του να διχάσει το έως τότε ενωμένο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μαζί με τον Σιμόν Μιζράχι της Μακάμπι Τελ Αβίβ κράτησαν άκρως επιφυλακτική στάση απέναντι στην ULEB και συντάχτηκαν με την πλευρά της FIBA στηρίζοντας την διοργάνωση της Suproleague.

Όταν επήλθε ο μεγάλος συμβιβασμός μεταξύ FIBA και ULEB και η Euroleague ενοποιήθηκε, τα μαχαίρια μπήκαν στα θηκάρια τους αλλά οι πατριάρχες του Συλλόγου ποτέ δεν σταμάτησαν την προσπάθεια να ελέγχουν τις ενέργειες του Μπερτομέου. Συνάμα ποτέ δεν δίστασαν να συγκρουστούν μαζί του, όταν το έκριναν απαραίτητο για να προασπιστούν τα συμφέροντα της ομάδας. Ειδικά στα οικονομικά ζητήματα ο Παύλος με τον Θανάση απαιτούσαν πλήρη διαφάνεια και αποτελούσαν πάντοτε κακό μπελά για τον Τζόρντι.

Η απάντηση του Καταλανού gm ήταν σχεδόν πάντα οι εχθρικές διαιτησίες. Ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς όμως ήταν μια ομάδα που νικούσε και τη διαιτησία. Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τη διαιτησία με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον τελικό του Βερολίνου το 2009, όπου έγινε έξαλλος ακόμη και ο “ποτέ δεν ασχολούμαι με την διαιτησία” Ζέλικο. Μετά το τέλος του τελικού, ο Θανάσης δεν δίστασε να πετάξει ένα πάκο 50ευρα στον διαιτητή Αρτεάγκα φωνάζοντας του στα ελληνικά “πάρτα λιγούρη”.

Το κομβικό σημείο του 2011 και η νέα εποχή.

Το 2011 το format της διοργάνωσης άλλαξε με τα δεκαετή συμβόλαια δέσμευσης να πέφτουν στο τραπέζι. Σε αυτό το σημείο έγινε ουσιαστικά το σημαντικό βήμα για την μετατροπή της σε μια κλειστού τύπου λίγκα. Ο Παύλος με τον Θανάση ήταν εκείνοι που είχαν τις μεγαλύτερες αμφιβολίες για την επιτυχία της διοργάνωσης και στέκονταν ιδιαίτερα σκωπτικά σε αυτές τις οβιδιακού χαρακτήρα αλλαγές. Με το χέρι στην καρδιά τα αδέρφια δεν ήθελαν να δεσμεύσουν τον Παναθηναϊκό για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα σε μια διοργάνωση της οποίας δεν εμπιστεύονταν τον εμπνευστή.

Από την άλλη όμως αντιλαμβάνονταν πως η μεγαλύτερη ομάδα του σύγχρονου ευρωπαϊκού μπάσκετ δεν γινόταν να μείνει μακριά από τον τοπ ανταγωνισμό και να επιλέξει τη συμμετοχή του στις χαμηλότερου αγωνιστικά επιπέδου διοργανώσεις της FIBA. Έτσι με βαριά καρδιά και τρομακτικές επιφυλάξεις αποφάσισαν να υπογράψουν το δεκαετές συμβόλαιο και να κάνουν τον Παναθηναϊκό βασικό μέτοχο και εταίρο του ιδιωτικού συνεταιρισμού της Euroleague.

Η εποχή Δημήτρη και η οριστική ρήξη

Mετά την απόσυρση του Παύλου και του Θανάση τα ηνία πέρασαν στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Το μπάτζετ λόγω της οικονομικής κρίσης έπεσε αλλά και πάλι ο Παναθηναϊκός ήταν ανταγωνιστικός φτάνοντας σταθερά κάθε χρόνο στο final 8 της διοργάνωσης. Μάλιστα υπήρχαν χρονιές που ο Δημήτρης έκανε οικονομικές υπερβάσεις και μπόρεσε να φτιάξει καλές ομάδες με αποκορύφωμα την σεζόν 2017-2018.

Στη φάση των προημιτελικών ο Παναθηναϊκός αποκλειόταν σταθερά και μάλιστα με διαιτητικές σφαγές. Αποκορύφωμα αυτής της τραγικής κατάστασης ήταν η διαιτησία στο τέταρτο ματς με τη Ρεάλ Μαδρίτης το 2018. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος μην αντέχοντας την αδικία αντιδρούσε πάντα πολύ δυναμικά απέναντι στον Μπερτομέου είτε μέσω του instagram είτε μέσω της εφημερίδας “Η ΠΡΑΣΙΝΗ”. Δεν δίστασε μάλιστα να συναντηθεί με την FIBA και να διερευνήσει το ενδεχόμενο της αποχώρησης του Παναθηναϊκού από την Euroleague και την ένταξη του στο Champions League.

Την στάση του αυτή ο Παναθηναϊκός και ο Γιαννακόπουλος την πλήρωσαν με πρόστιμα που άγγιξαν το ύψος των 3 εκατομμυρίων ευρώ, με αποκλεισμούς του μεγαλομετόχου από το γήπεδο, με αγώνες κεκλεισμένων των θυρών και πάντα μα πάντα με εχθρικές διαιτησίες ειδικά κόντρα στις ισπανικές και τούρκικες ομάδες.

Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία πως ο Γιαννακόπουλος είχε δίκιο. Κανένας Παναθηναϊκός δεν τον κατηγόρησε ποτέ πάνω σε αυτό. Ο τρόπος όμως πολλές φορές ήταν άγαρμπος και έδινε πατήματα για σχόλια και αναφορές περί γραφικότητας.

Ο Μιζράχι ήταν το κλειδί

Η αλήθεια είναι πως ο τρόπος αντίδρασης του Δημήτρη δεν προσιδίαζε με τα στάνταρ της ευρωπαϊκής επιχειρηματικής ελίτ. Ο Σιμόν Μιζράχι της Μακάμπι μάλιστα του είχε εξηγήσει κάποια πράγματα πάνω σε αυτό το ζήτημα. Ουσιαστικά προσπαθούσε να του δώσει να καταλάβει πως τα θέματα αυτά δεν θα λυθούν ούτε με φωνές, ούτε μέσω των social media.

Ο πανούργος Ισραηλινός είχε απόλυτο δίκιο σε αυτό.

Οι συνθήκες εκείνη την εποχή δεν ήταν προφανώς ώριμες για μια ουσιαστική ανατροπή του Μπερτομέου.

Η στιγμή αυτή ήρθε το προηγούμενο διάστημα με τον Μιζράχι σε κομβικό ρόλο και άπαντες να κινούνται κάτω από τα ραντάρ, αιφνιδιάζοντας των Ζόρντι και τις ισπανικές ομάδες που τον στηρίζουν με νύχια και με δόντια.

Ο παλιός και καλός φίλος του Παύλου και του Θανάση όλα αυτά τα χρόνια κρατούσε χαμηλό προφίλ, παρατηρούσε τις κινήσεις του Μπερτομέου και όταν έκρινε πως έφτασε η κατάλληλη στιγμή, βγήκε μπροστά με διακριτικότητα και ξεκίνησε το ντόμινο των εξελίξεων.

Το γεγονός πως η περσινή σεζόν της διοργάνωσης δεν τελείωσε ποτέ σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες αθλητικές διοργανώσεις που βρήκαν λύσεις απέναντι στην πανδημία, ήταν το κλειδί της ανατροπής. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το ζήτημα της πληρωμής των συμβολαίων των αθλητών. Ο Μπερτομέου δεν ρώτησε απολύτως κανέναν από τους μετόχους σχετικά με το θέμα και ουσιαστικά πυροβόλησε τα πόδια του.

Η στάση του Μιζράχι θα πρέπει να αποτελέσει μάθημα ζωής για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο στο παραγοντικό του μέλλον. Άλλωστε ο ηγέτης της Μακάμπι αντιμετωπίζει τον Δημήτρη ως δικό του “παιδί” σεβόμενος απόλυτα τον πατέρα και τον θείο του.

Συμπέρασμα

Σε κάθε περίπτωση στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο πιστώνεται ότι:

Υπήρξε ο πρώτος που έθεσε τα ζητήματα της αδιαφάνειας του Μπερτομέου στο οικονομικό και εμπορικό σκέλος της διοργάνωσης, όταν όλοι οι υπόλοιποι συνασπίζονταν στο πλευρό του Καταλανού και ακούγαμε για το περιβόητο 10-1 που έβαζε με την πλάτη στον τοίχο του πράσινους.

Πριν δέκα μήνες μάλιστα οι 10 ομάδες-μέτοχοι με ανακοίνωση τους απαιτούσαν από τον Παναθηναϊκό να σωπάσει ή να αποχωρήσει από την διοργάνωση αν το επιθυμεί.

Ποιος ήταν τελικά στη σωστή πλευρά της ιστορίας;

Ο ένας ή οι δέκα;

Στη μάχη αυτή βέβαια η ομάδα και ο ίδιος χτυπήθηκαν άσχημα. Η υπομονή και η σύνεση όμως αποτελούν αρετές και αυτό θα πρέπει να το θυμάται ο Δημήτρης για το μέλλον.

Ας ελπίσουμε ότι οι αλλαγές που έρχονται στη διοργάνωση θα οδηγήσουν στην αγωνιστική αναμόρφωση του μπασκετικού τμήματος και στην επιστροφή του στις υψηλές μπασκετικές της πτήσεις στα κορυφαία παρκέ του ευρωπαϊκού μπάσκετ.



3 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *